Een gezonde dosis perspectief
De traditionele ochtendrush was vandaag nog meer rush dan gewoonlijk. Een beetje te laat opgestaan en Matteo wilde graag een gekookt eitje als ontbijt. Dat had hij gisteren al aangekondigd. En omdat ik toen “ja, natuurlijk” had gezegd, kon ik niet meer terug. Matteo zit nog helemaal in de paassfeer. Een hardgekookt eitje voor meneer dus. De teller van de eierkoker leek stil te staan en ik begon me almaar meer op te winden. Te laat komen op school door een ei vond ik niet echt een excuus.
Haast, haast, haast
Ik probeerde kalm te blijven, maar toen bleek dat Matteo na het ontbijt zijn boekentas nog moest maken, werd ik boos. “We haasten ons elke dag en dan komen we nog maar net op het nippertje aan. Altijd dat gejaag. Ik heb er genoeg van!” Beteuterd raapte Matteo zijn spullen bij mekaar. We vertrokken in sneltreinvaart naar school. Ik zette Matteo af en haastte me naar mijn praktijk, want ook daar is de planning strak. Kortom: mijn dag begon allesbehalve ontspannen …
Tranendal
Mijn eerste patiënte vandaag was een jong meisje van 19. Ze kwam voor de eerste keer in mijn praktijk voor een osteopathische behandeling. Zoals bij alle nieuwe patiënten deed ik een intakegesprek om een goed beeld te krijgen van de persoon voor me. Persoonlijke en medische gegevens, beroep, hobby’s … alles komt aan bod. Toen ik haar vroeg waarom ze langskwam, zag ik de tranen opwellen in haar ogen. Het bleef even stil en toen volgden er nog meer tranen.
Uit een droom gerukt
Pas na enkele minuten begon ze door het snikken heen te vertellen. Ze wilde samen met twee vriendinnen op bezinningsreis naar India gaan. Als afsluiter van een sabbatjaar voor ze volgend schooljaar aan de hogeschool gaan studeren. Hun vertrekdatum was dinsdag 22 maart 2016 … Van het ene op het andere moment werd dit meisje uit haar droom gerukt en met de harde realiteit van de bomaanslagen op Zaventem geconfronteerd. Chaos, paniek en verbijstering. De tranen stroomden over haar wangen, en ik besefte dat er een gebroken meisje voor mij zat.
Een moment van rust
Ik moest haar helpen. Ze had gelukkig geen lichamelijke schade opgelopen, maar de emotionele wonden waren heel diep. Ze had sinds die dag last van hoofdpijn, spierpijn en slaapproblemen. Ik nodigde haar uit om op mijn tafel te gaan liggen. Zonder veel woorden maakte ik met veel zorg haar spieren los, en bracht haar tot rust met bepaalde osteopathische technieken. Het meisje viel prompt in slaap op mijn tafel. Ik liet haar even liggen, want dit spontane rustmoment gunde ik haar graag. Ik ben ervan overtuigd dat op zulke momenten heling ontstaat. Ik wist dat mijn volgende patiënt ondertussen al een tijdje zat te wachten en besefte dat mijn planning volledig in het honderd zou lopen. Maar wat kon mij dat nog schelen? Dat waren luxeproblemen vergeleken met de ervaringen van het meisje op mijn tafel. Hoe kon ik mij ergeren over de tijd? Dat meisje gaf me op haar manier een geschenk: een gezonde dosis perspectief.
Een knuffel voor Matteo
Toen het meisje de deur uit was, moest ik even diep in- en uitademen. Dat had ik nodig om de knop om te draaien en verder te gaan met mijn volgende patiënt. Van sommigen weet je dat je ze nooit zult vergeten. Dit meisje is zo’n patiënt. Toen ik Matteo van school haalde, gaf ik hem een hele dikke knuffel. En één ding is zeker: morgenvroeg zal ik de ochtendrush anders bekijken …
Gezonde groetjes
Lynn
“Ik heb geen pijn meer aan mijn rug, ik verlies gewicht op een gezonde manier en mijn kindjes zijn in goede handen!”
Kim, Lokeren"Topkwaliteit! Er zou al veel problematiek op gezondheidsvlak kunnen verholpen worden als mensen dit boek zouden lezen!"
Kris, Overijse“Lynn blinkt uit in mensen motiveren. Ze is altijd positief. Zelfs wanneer de weegschaal niet het verwachte resultaat aangeeft. Die aanpak werkt bemoedigend en helpt je om voluit te blijven gaan.”
Citta, Wachtebeke
